Zobaczyłam dziś na stronie Fundacji LPM historię i zdjęcia skatowanego (prawdopodobnie) kota i mnie zemdliło. Od dawna siedzę w temacie i niejedną historię znam, ale ta jest szczególnie drastyczna (klikacie na profil LPM na własną odpowiedzianość!). Nie chcę myśleć, jak bardzo się bał i cierpiał ten malec, ale nie umiem wyrzucić tego obrazu z głowy. On jest już w kocim niebie, ale wśród nas pozostał zwyrodniały człowiek, wobec którego prawo znów okaże się bezsilne.

Wiecie co?

Rachunek złych i dobrych uczynków w świecie powinien się zgadzać.

Po całym gównianym dniu przeczytałam newsa o Natalii, która ma 12 lat i chce wyprowadzać psy, żeby zarobić pieniądze i wspomóc lokalne schronisko. You rock girl! Nigdy się nie zmieniaj, nawet kiedy dorośniesz i będą ci mówić, że bycie czułym na krzywdę zwierząt to coś nienormalnego.

Ciao.